ورزش عصرگاهی و خواب: چگونه بهترین بهره را ببریم؟

این خانم ها و یه اقا در حال گرم کردن برای ورزش عصر گاهی هستن

ورزش عصرگاهی منظم یکی از ارکان اصلی زندگی سالم است، اما زمان‌بندی آن می‌تواند بر کیفیت خواب تأثیرگذار باشد. بسیاری از افراد، پس از یک روز کاری طولانی، به فعالیت‌های ورزشی روی می‌آورند، اما گاهی اوقات این انتخاب منجر به اختلال در خواب می‌شود. آیا ورزش در ساعات پایانی روز واقعاً خواب را مختل می‌کند، یا می‌توان با تنظیم مناسب از مزایای آن بهره برد؟

اهمیت تعامل بین ورزش عصرگاهی و خواب در سلامت کلی

خواب نقش حیاتی در ترمیم بدن، بهبود عملکرد ذهنی و حفظ تعادل هورمونی ایفا می‌کند. کمبود خواب می‌تواند منجر به کاهش انرژی، افزایش استرس و حتی اختلال در عملکرد روزانه شود. از سوی دیگر، ورزش منظم فواید متعددی دارد، از جمله تقویت سیستم ایمنی، بهبود خلق‌وخو و کاهش خطر بیماری‌ها. با این حال، رابطه بین این دو پیچیده است: ورزش عصر گاهی  می‌تواند خواب را عمیق‌تر کند، اما اگر در زمان نامناسب انجام شود، ممکن است بدن را در حالت تحریک نگه دارد.
تحقیقات نشان داده‌اند که ورزش متوسط در ساعات عصر معمولاً بر خواب تأثیر منفی ندارد، اما مطالعات جدیدتر بر جنبه‌های دقیق‌تری مانند شدت و مدت زمان تمرکز کرده‌اند. مطالعه مورد بحث در این مقاله، با بررسی داده‌های واقعی از زندگی روزمره افراد، نشان می‌دهد که ترکیب زمان ورزش و بار آن (یعنی شدت و طول مدت) کلیدی است. یافته‌ها تأکید می‌کنند که با رعایت فاصله زمانی مناسب، حتی ورزش شدید نیز می‌تواند با خواب سازگار باشد. این نتایج می‌تواند راهنمایی برای تنظیم برنامه‌های روزانه باشد و به بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

تأثیر ورزش عصرگاهی بر جنبه‌های مختلف خواب

می توان گفت هرچه ورزش شدیدتر و نزدیک‌تر به زمان خواب باشد، تأثیر منفی بر خواب بیشتر می‌شود. با این حال، اگر فاصله زمانی کافی رعایت شود، اثرات مثبت مشاهده می‌گردد. در ادامه، به بررسی نتایج تحقیقات می‌پردازیم.

  1.  زمان شروع خواب: ورزش شدید که دو ساعت قبل از زمان خواب عادی به پایان برسد، می‌تواند شروع خواب را تا ۳۶ دقیقه به تأخیر بیندازد نسبت به ورزش سبک. اگر ورزش پس از زمان خواب عادی انجام شود، این تأخیر به ۸۰ دقیقه یا بیشتر می‌رسد. در مقابل، اگر ورزش حداقل شش ساعت قبل به پایان برسد، حتی فعالیت‌های شدید می‌توانند شروع خواب را تسهیل کنند، زیرا بدن فرصت کافی برای بازگشت به حالت استراحت دارد.
  2. مدت زمان خواب: ورزش شدید نزدیک به زمان خواب، مدت خواب را کاهش می‌دهد. برای مثال، فعالیت حداکثری دو ساعت قبل از خواب، خواب را حدود ۲۲ دقیقه (معادل ۵.۴ درصد) کوتاه‌تر می‌کند. این کاهش در مواردی که ورزش پس از زمان خواب عادی است، به ۴۳ دقیقه می‌رسد. اما با فاصله شش ساعته یا بیشتر، ورزش شدید می‌تواند مدت خواب را افزایش دهد، که این امر به ترمیم بهتر بدن کمک می‌کند.
  3.  کیفیت خواب: کیفیت، که بر اساس عمق و تداوم خواب اندازه‌گیری می‌شود، تحت تأثیر قرار می‌گیرد. ورزش شدید عصرگاهی می‌تواند کیفیت را تا ۶ درصد کاهش دهد، منجر به بیداری‌های مکرر و خواب سبک‌تر شود. این اثر در فعالیت‌های نزدیک به زمان خواب برجسته‌تر است، اما با فاصله مناسب، کیفیت خواب حفظ یا حتی بهبود می‌یابد.
    علاوه بر این، شاخص‌های فیزیولوژیکی مانند ضربان قلب استراحتی شبانه و تنوع ضربان قلب نیز بررسی شده‌اند. ورزش شدید نزدیک به خواب، ضربان قلب را تا ۱۵ درصد افزایش می‌دهد و تنوع آن را تا ۳۳ درصد کاهش می‌دهد، که نشان‌دهنده عدم ریکاوری کامل سیستم عصبی است. این تغییرات می‌توانند خواب را مختل کنند، اما با فاصله زمانی کافی، این شاخص‌ها به حالت طبیعی بازمی‌گردند.
    جالب توجه است که این اثرات در گروه‌های مختلف سنی، جنسیتی و وزنی مشابه هستند، که نشان‌دهنده کاربرد گسترده نتایج است. همچنین، تحلیل‌های ثانویه بر اساس زمان خواب واقعی آن شب، الگوهای مشابهی را تأیید می‌کنند. در کل، یافته‌ها تأکید می‌کنند که ورزش عصرگاهی با بار بالا می‌تواند خواب را مختل کند، اما با تنظیم زمان، این مشکل قابل حل است.
اقایی در حال ورزش و یه اا دیگه که خوابیده در حال ورزش عصرگاهی هستند.

مکانیسم‌های فیزیولوژیکی پشت این یافته‌ها

برای درک بهتر نتایج، بررسی مکانیسم‌های زیربنایی ضروری است. ورزش شدید باعث افزایش دمای بدن، نرخ تنفس و فعالیت سیستم عصبی سمپاتیک می‌شود، که بدن را برای فعالیت آماده نگه می‌دارد. برای ورود به خواب، بدن نیاز به کاهش این عوامل و فعال شدن سیستم پاراسمپاتیک دارد، که مسئول استراحت است.
هنگامی که ورزش نزدیک به زمان خواب به پایان می‌رسد، بدن فرصت کافی برای ریکاوری ندارد. این امر می‌تواند منجر به تأخیر در کاهش دمای بدن و حفظ حالت تحریک شود. علاوه بر این، عوامل محیطی مانند نور روشن در مکان‌های ورزشی یا مصرف مواد غذایی پس از ورزش، می‌توانند تولید ملاتونین (هورمون خواب) را مختل کنند.
تحقیق نشان می‌دهد که ریکاوری پس از ورزش شدید می‌تواند ساعت‌ها طول بکشد، و در افراد کمتر فعال، این فرآیند کندتر است. بنابراین، افرادی که به طور منظم ورزش نمی‌کنند، ممکن است حساسیت بیشتری به ورزش عصرگاهی نشان دهند. این مکانیسم‌ها توضیح می‌دهند چرا فاصله زمانی کلیدی است: حداقل چهار ساعت فرصت می‌دهد تا بدن به تعادل برسد.

راهکارهای عملی برای بهینه‌سازی ورزش عصرگاهی و خواب

با توجه به یافته‌ها، تنظیم برنامه ورزشی می‌تواند به حفظ کیفیت خواب کمک کند. در ادامه، پیشنهادهایی عملی ارائه می‌شود که برای همه افراد قابل اجرا است.

  1. .زمان‌بندی را اولویت دهید: تلاش کنید ورزش را حداقل چهار ساعت قبل از زمان خواب عادی به پایان برسانید. برای مثال، اگر معمولاً ساعت ۱۱ شب می‌خوابید، فعالیت‌های ورزشی را تا ساعت ۷ عصر محدود کنید. این فاصله به بدن اجازه می‌دهد تا ریکاوری کند و خواب را تسهیل نماید.
  2.  شدت ورزش را بر اساس زمان تنظیم کنید: اگر ناچار به ورزش در ساعات اواخر روز هستید، فعالیت‌های سبک یا متوسط مانند پیاده‌روی یا یوگا را انتخاب کنید. این سطوح کمتر بدن را تحریک می‌کنند و با خواب سازگارتر هستند. در مقابل، ورزش‌های شدید مانند دویدن طولانی یا تمرینات تناوبی را به ساعات اولیه روز موکول کنید.
  3. محیط و عادت‌ها را بهبود بخشید: پس از ورزش، از دوش آب خنک برای کاهش دمای بدن استفاده کنید. از مصرف کافئین یا غذاهای سنگین در ساعات پس از ورزش اجتناب ورزید. همچنین، اتاق خواب را تاریک، خنک و آرام نگه دارید تا تولید ملاتونین تسهیل شود.
    برای گروه‌های خاص، مانند سالمندان یا افراد تازه‌کار، شروع با ورزش صبحگاهی توصیه می‌شود، زیرا ریسک کمتری برای اختلال خواب دارد. استفاده از دستگاه‌های ردیابی خواب می‌تواند کمک کند تا تأثیر شخصی ورزش بر خواب را ارزیابی کنید.
    این راهکارها نه تنها خواب را بهبود می‌بخشند، بلکه به افزایش انرژی روزانه و کاهش خطر بیماری‌ها کمک می‌کنند. با اجرای آن‌ها، می‌توانید از مزایای ورزش بدون قربانی کردن خواب بهره‌مند شوید.
اقایی که از حمام اومده در حال خشک کردن سر خود برای ورزش عصر گاهی است.

سخن پایانی

ورزش عصرگاهی می‌تواند بر خواب تأثیر منفی داشته باشد، به ویژه اگر شدید و نزدیک به زمان خواب باشد. با این وجود، با رعایت فاصله حداقل چهار ساعته یا انتخاب شدت کمتر، این اثرات منفی قابل اجتناب هستند. تمرکز بر این یافته‌ها می‌تواند به بهبود کیفیت خواب و عملکرد روزانه کمک کند، و برای همه افراد جامعه، از جوانان تا سالمندان، کاربردی است.

برای شروع تمرینات شخصی‌سازی‌شده و دستیابی به اهداف ورزشی‌تون، همین حالا اپلیکیشن TFIT رو دانلود کنید و تجربه‌ای متفاوت از تمرینات ورزشی رو آغاز کنید. دانلود اپلیکیشن ورزشی

منبع

سیر تا پیاز:تمرین مینیمالیستی: آیا با ورزش کم هم می‌توان قوی‌تر شد؟

نویسنده این مطلب

تصویر فیزیولوژیست ورزشی رضا قربانی خسروشاهی

فیزیولوژیست ورزشی رضا قربانی خسروشاهی

به عنوان یک دانش‌آموخته فیزیولوژی ورزشی، به پژوهش و فعالیت در حوزه فیزیولوژی بالینی علاقه‌مندم. در کنار فعالیت‌های تخصصی، به اشتراک گذاشتن مطالب جذاب و کاربردی در زمینه علم تمرین و تغذیه ورزشی برای بهبود سلامت و عملکرد ورزشی برایم بسیار جذاب است .

بدون نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *